Mikrodawkowanie to praktyka wykorzystywania nadzwyczaj małych ilości materiałów psychoaktywnych w celu zdobycia subtelnych rezultatów terapeutycznych, bez intensywnych i niepożądanych wyników ubocznych. W przeciwieństwie do tradycyjnego spożycia materiałów psychoaktywnych, gdzie dawki są w znacznym stopniu pokaźniejsze i efekty uboczne zdołają być niepewne, mikrodawkowanie ma na celu kojenie niebezpieczeństwa oraz uzyskanie przydatnych efektów terapeutycznych. Mikrodawkowanie może być używane z różnymi substancjami psychoaktywnymi, takimi jak LSD, psylocybina, ketamina czy cannabis. Przykładowo, w wypadku LSD, mikrodawkowanie polega na spożywaniu bardzo małej dawki (zwykle 10-20 mikrogramów) co parę dni, by dostać delikatne wyniki, takie jak usprawnienie humoru, kreatywności oraz motywacji, bez doświadczania typowych wyników ubocznych takich jak halucynacje i dezorientacja.
Używanie mikrodawkowania materiałów psychoaktywnych jest szeroko użytkowane w zamiarach terapeutycznych. Statystyki wykazują, że mikrodawkowanie ma prawo przynosić pożytków w leczeniu różnych zaburzeń mentalnych, takich jak chandra, lęk, stres pourazowy czy ADHD. Mikrodawkowanie może pomóc zwiększyć koncentrację, kreatywność oraz produktywność, a również polepszyć nastrój oraz podnieść poczucie dobrostanu. Jednakże, jak w wypadku każdej substancji psychoaktywnej, istnieją także ryzyka połączone z mikrodawkowaniem. Nawet niskie dozy materiałów psychoaktywnych mogą prowadzić do niepożądanych skutków incydentalnych, takich jak bóle głowy, nudności czy zmęczenie.
+Tekst Sponsorowany+